14 ژانویه 2024 - در یک تحقیق پیشگامانه، محققان به رابطه ی پیچیده بین تجویز داروهای ضد افسردگی و شروع درمان با انسولین در افرادی که با افسردگی و دیابت نوع 2 دست و پنجه نرم می کنند، پرداختند. این مطالعه بر ارتباط قوی بین تجویز داروهای ضد افسردگی و شروع درمان با انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که همزمان به افسردگی نیز مبتلا هستند، تاکید می کند.
نتایج این مطالعه در مجله Diabetes Research and Clinical Practice منتشر شد.
تقریباً 25٪ از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ، افسردگی را تجربه می کنند که بر کنترل قند خون و عوارض دیابت آنها تأثیر می گذارد. علائم افسردگی مانع از خودمراقبتی و پایبندی به درمان می شود و رفتارهای ناسالم را ترویج می کند. داروهای ضد افسردگی که برای افسردگی متوسط تا شدید توصیه می شوند، در بهبود افسردگی و کنترل قند خون در دیابت نوع 2 ، اثر کوتاه مدتی را نشان داده اند. از آنجایی که مطالعات موجود نتیجه ای قطعی را ارائه نداده اند، محققان مطالعه‌ای را برای بررسی ارتباط بین تجویز داروهای ضد افسردگی و شروع انسولین تراپی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و افسردگی همزمان انجام دادند و این فرضیه را مطرح کردند که شاید مصرف داروهای ضد افسردگی نرخ شروع انسولین درمانی را کاهش دهد و بر سلامت دیابت و خود مراقبتی تأثیر مثبت بگذارد.
این مطالعه ی مورد-شاهدی تودرتو که با استفاده از سوابق مراقبت های اولیه در بریتانیا انجام شد، ارتباط مهمی را روشن کرد که به طور بالقوه می تواند درک ما را از تأثیر متقابل بین سلامت روان و مدیریت دیابت، تغییر دهد.
محققان در این مطالعه با استفاده از مجموعه داده های گسترده از سوابق مراقبت های اولیه در بریتانیا، یک طرح تودرتوی مورد-شاهدی را اتخاذ کردند. موارد به عنوان کسانی که انسولین درمانی را شروع کرده بودند، شناسایی شدند، در حالی که افراد کنترل، افرادی بودند که مدیریت دیابت خود را از طریق داروهای ضد دیابت خوراکی ادامه داده بودند. در این تجزیه و تحلیل، محققان از تکنیک‌های آماری پیشرفته، از جمله رگرسیون لجستیک مشروط، برای تخمین نسبت‌های نرخ وقوع (IRRs) با فواصل اطمینان 95 درصد، تنظیم برای عوامل کلیدی مانند ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، بیماری‌های همراه، استفاده از خدمات بهداشتی، و سابقه ی دارویی قبلی، استفاده کردند.
یافته های کلیدی:
این مطالعه یک گروه قابل توجه شامل 11,862 مورد شروع کننده ی انسولین درمانی و 43,452 فرد در گروه کنترل را در بر می گرفت.
یافته‌ها ارتباط قابل توجهی را بین تجویز داروهای ضد افسردگی و شروع انسولین درمانی نشان داد.
هر نسخه ی ضد افسردگی با نسبت وقوع (IRR) به مراتب بالاتر شروع انسولین درمانی به میزان 3.78 مرتبط بود(95% فاصله اطمینان:3.53 تا 4.04).
مدت طولانی استفاده از درمان های ضد افسردگی(بیش از 24 ماه)،به طور قابل توجهی IRR را افزایش داد و به 5.61 رساند (95٪ فاصله اطمینان:5.23-6.03).
تجویز تعداد بیشتری (بیش از 3 نوع) از داروهای مختلف ضد افسردگی منجر به IRR قابل توجه بالاتر به میزان 5.72 شد (95% فاصله اطمینان: 5.25 تا 6.24).
با کمال تعجب، در این مطالعه تفاوت قابل‌توجهی بین نسخه‌های ضد افسردگی اخیر و آنهایی که قبلا تجویز شده بودند و یا بین داروهای ضد افسردگی مختلف مشاهده نشد.
یافته های پیشگامانه این مطالعه، ارتباطی قوی را بین تجویز داروهای ضد افسردگی و شروع درمان با انسولین در افرادی که بطور همزمان با افسردگی و دیابت نوع 2 دست و پنجه نرم می کنند، نشان داد. با این حال، محققان نسبت به تفسیر این ارتباط به عنوان یک اثر علّی مستقیم داروهای ضد افسردگی هشدار دادند. در عوض، آنها اظهار کردند که این می تواند به عنوان یک نشانگر بالقوه از افسردگی شدیدتر عمل کند، که بر کنترل دیابت تأثیر منفی می گذارد.
این امر مستلزم درک دقیقی از رابطه ی پیچیده بین درمان‌های سلامت روان و مدیریت دیابت است و به یک رویکرد جامع برای رسیدگی به چالش‌های چندوجهی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و افسردگی همراه می‌پردازد. همانطور که محققان در این تعامل پیچیده عمیق تر می شوند، این یافته ها ممکن است راه را برای استراتژی های درمانی مناسب تر و جامع تر در آینده هموار کند.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/antidepressant-use-linked-to-insulin-initiation-in-type-2-diabetes-patients-with-depression-122822